Begin november ben ik samen met maatje Menno een paar dagen naar Cornwall geweest. Even er tussenuit, uitwaaien en de kop leegmaken! Naar het meest zuid-westelijke stukje van het verenigd koninkrijk. Genieten van het Engelse landschap met haar glooiende heuvels, haar woeste kusten en dat alles als een patchwork-deken aan elkaar genaaid met talloze heggen. Deze heggen zijn zo veel natuurlijker dan al die hekken die bij ons het ene weiland van het andere scheiden en geven het landschap iets zachts en aantrekkelijks.
Althans…dat denk ik. Want als je besluit om een Mini als vervoermiddel te nemen en je rijdt over die typische, bochtige Engelse wegen, aan beide zijden omzoomd door vogelrijke heggen, dan zie je van het landschap dus helemaal niets meer! En doordat je stuur aan de, voor Engelse begrippen, verkeerde kant zit ben je door die heggen ook niet meer in staat om al die bochten door te kijken. En zo wordt een paar dagen Engeland een waarlijk avontuur.
Maar ik zou het zo weer doen. Wat een heerlijk land! Overall voetpaden; The National Trust slooft zich echt uit om het landschap toegankelijk te maken voor iedereen die met de wandelschoenen aan het verenigd koninkrijk wil doorkruisen. Menno en ik hebben dan ook heel wat afgewandeld maar dit was zeker niet doelloos. We waren op een missie. Via internet hadden we ons vanzelfsprekend al verdiept in de vogels die we daar aan zouden kunnen treffen, waarbij de Cornish Chough (officieel de Red-billed Chough en bij ons heet ie de alpenkraai) de meeste indruk had gemaakt. Deze slanke kraai, met zijn opvallende lange rode snavel en paarse gloed op zijn verenpak, stond dan ook boven aan het verlanglijstje, ook al vliegen er maar enkelen rond. Deze alpenkraai heeft een bijzondere status in Cornwall. Een lokale legende wil ons doen geloven dat King Arthur niet is overleden, maar is getransformeerd tot alpenkraai en dus is de kraai de de nationale vogel van Cornwall. Na een paar van die typische schuimloze pints ga je gewoon mee in zo’n verhaal.
En zo koersden we met de Mini dwars door Cornwall heen. Eerst naar Lizzard point, het meest zuidelijke punt van het Verenigd Koninkrijk. En toen we ze daar niet aantroffen direct door naar Land’s End, het meest westelijke punt. Het was inmiddels lekker mistig, de misthoorn toeterde er stevig op los, maar het weerhield ons er niet van om de kust af te wandelen op zoek naar de fameuze Chough. En net toen we op het punt stonden om terug te lopen naar de auto, de zon zou al snel onder gaan en morgen was er nog een dag, zag Menno er twee op een hek zitten. Missie geslaagd, we konden vanaf nu ontspannen…. Even gauw een foto en terug naar het hotel om het te vieren met een vers getapte Tetley’s.
Naast de queeste naar de Alpenkraai had ik nog een andere missie. Mijn vriendin en mijn dochter, die elkaar tijdens mijn afwezigheid gezelschap hielden (lief hè), hadden mij opgedragen om naast foto’s ook filmpjes te maken. Een nieuwe uitdaging die uiteindelijk een leuk vakantiefilmpje van 13 minuten heeft opgeleverd. De film is te groot om hier te tonen, maar ik ben enthousiast geworden en het verdient zeker opvolging! Wellicht een volgende keer naast foto’s ook een ‘vlogje”, de dames zagen er iets van talent in 😉 .
Leave a Reply