Mijn vriendin heeft er mixed feelings over, maar ik ben gek op van die waterverf-achtige kleuren die als achtergrond bij de meeste vogelfoto’s dienen…een kwestie van smaak natuurlijk. Of komt het in mijn geval voort uit mijn lang gekoesterde verlangen om, behalve schrijver, ook kunstschilder te worden. Als kleine jongen was ik al gek op tekenen. En ik was er best aardig in als ik mijn onderwijzers uit die tijd serieus mag nemen. Het was tenslotte een van de weinige vakken waarbij ik regelmatig een dikke voldoende ontving voor een door mij gecreëerd kleurwerkje. Kan natuurlijk ook met het tekentalent van mijn toenmalige onderwijzers te maken hebben, maar laat ik mezelf het voordeel van de twijfel gunnen.
Later – ik was inmiddels vader van twee kinderen – keek ik nog eens terug naar mijn zorgvuldig bewaarde kindertekeningen en dacht ik: “kom, ik ga mijn vermeende talent eens oppoetsen”. Een beetje kliederen met olieverf op een stukje canvas haalde mijn jeugdherinneringen weer naar boven en vol overgave stortte ik me op de schilderkunst. En ging ik ook weer tekenen. Tekeningen van mijn kids, van de katten enzovoorts. En zo komt het dat mijn moeder nog steeds een door mij getekend portret van mijn lieve dochter aan de muur heeft hangen. Ze kan het niet over haar hart verkrijgen om dat ding op te ruimen…de lieverd! Ook mijn zwager heeft jarenlang een met houtskool getekende paardeschedel 😳 , netjes ingelijst, in zijn hal laten hangen. Thumbs up for him!
Even terug naar de water-colors. Kort gelden zat ik weer in België in een van de hutten van Glenn Vermeersch: de boshut. Met de naderende herfst kleurden de bladeren op de achtergrond al langzaam via oranje naar geel. Als daar de zon op schijnt krijg je een prachtige achtergrond, een blend van kleuren waarin bruin, oranje, geel en groen als vanzelf in elkaar overlopen. Alsof je de pigmenten met een natte kwast in elkaar laat vloeien op een blank canvas: schilderen met licht! Zo wordt een ‘gewoon’ kauwtje nog bijzonder….
Leave a Reply