Ruim dertig jaar nadat ze via herintroductie de waterstand in ons land regelen liep ik afgelopen weekend onverwacht tegen het bewijs van hun aanwezigheid aan. Knaagsporen en een enorme burcht ergens langs het Langven lieten er geen twijfel over bestaan, hier wonen bevers. Het was een aangename verrassing…slechts één keer eerder was ik tegen een bever ‘aangelopen’. Maar was deze ontdekking toeval?
Het toeval wil namelijk dat ik dit jaar gestart ben met het volgen van een aantal seminars bij Rewilding Europe, een organisatie die zich richt op het scheppen van condities om de natuur haar werk te laten doen zodat Europa de kans krijgt om weer ‘wild’ te worden. Met alle positieve effecten die daaruit voortkomen voor dier, mens én milieu! Eén van de voorbeelden die ze in dat kader uitlichten is de enorme positieve impact die bevers hebben op de ecologische processen in hun leefgebied.
De aanleiding om aan deze seminars deel te nemen komt voort uit een stukje innerlijke onrust. Inmiddels de 60 gepasseerd vraag ik me steeds vaker af wat ik nog allemaal wil doen en waar ik mijn energie de komende jaren in wil steken. Ik ben gek op de natuur, maak me zorgen over het milieu en denk na over wat ik kan bijdragen aan het stop zetten en terugdraaien van de (on)natuurlijke achteruitgang van de wereld waarin we leven. Ik ben gestopt met vlees, vis en zuivel, gebruik 5 prullenbakken in de keuken en smeer boter zonder palmolie op mijn brood, maar is dat genoeg, gaan we het daarmee redden? Verder probeer ik al jaren met mijn foto’s de schoonheid van de natuur onder de aandacht te brengen, in de hoop zo iets bij te dragen aan het besef dat we met zijn allen moeten voorkomen dat onze natuur achteruit blijft hollen in een tempo dat alleen maar toe lijkt te nemen.
Gelukkig zie ik in mijn directe omgeving dat er meer zoekenden zijn. Het concept duurzaamheid slaat behoorlijk aan in ons kleine bubbletje, bestaand uit vriendin, kids en vrienden. We zijn er allemaal mee bezig, ieder vanuit zijn eigen perspectief maar uiteindelijk met hetzelfde doel. Dat biedt weer de mogelijkheid om samen te zoeken, hetgeen de zoektocht niet alleen interessanter maar vooral ook leuker maakt. Het deelnemen aan de eerder-genoemde seminars, samen met mijn zoon, maakt daar onderdeel van uit. Dit initiatief biedt ons de kans om inspiratie op te doen, te leren van andermans ervaringen en gelijkgestemden (digitaal) te ontmoeten. Misschien vormt het wel het begin van een nieuw en spannend avontuur waar ik, toeval of niet – bewust of onbewust – al even naar op zoek ben!
Wordt vast en zeker vervolgd…
Duncan Ruiterman
Erg benieuwd welk avontuur je te wachten staat!
Erik Ruiterman
Ik ook zoon…en wie er allemaal aan meedoen 😉
Rita
Deze periode van de Covid maakt ons bewuster, meer tijd om na te denken. Onze dochter en gezin komen dichtbij ons in Frankrijk te wonen om een biodynamisch bedrijf te starten. Wat leuk dat jij met je zoon een mooi avontuur zijn begonnen. We blijven je volgen
Erik Ruiterman
Dank je wel Rita! En wat fijn dat je dochter en gezin jullie kant opkomen! Dit soort donkere periodes brengt zeker ook goede dingen voort…
Menno Aardewijn
Ha Erik, ik herken de onrust, de zoektocht naar zingeving, het stelling willen nemen uit een diep gevoel voor verantwoordelijkheid voor de aarde en historisch besef en mee te willen doen in het vormgeven van de toekomst. Dank voor de info over het seminar.
Erik Ruiterman
Dank je wel Menno, het is goed om te beseffen dat we er niet alléén voor staan…en gaan! Het vergt collectief bewustzijn en een gezamenlijke inspanning, maar het start bij ieder individu!
Hans Overduin
Interesting. Het gevoel dat er iets niet goed gaat herken ik; alsook de vraag: ‘wat kan ik daar zelf aan doen’. Ook hier op kleine schaal niet het probleem: afvalscheiding, biologische producten, minder vaak en minder vlees, auto vaker laten staan, minder consumeren etc. Maar, daarmee alleen gaan we het niet redden, vrees ik. Ook worstel ik met de populariteit van de ‘natuur’. Ik ben altijd uitgegaan dat mensen alleen zullen beschermen waarvan ze houden, dus hoe meer mensen de schoonheid ervan zien, hoe beter. Vandaar de lezingen e.d. Maar, zoals zo vaak, lijkt het nu door te slaan: ‘natuurbeleving’ lijkt een consumptie te worden, daardoor verstikken we als we niet oppassen precies dat waar we zoveel van houden. Eén persoon die de paarse heide op de Posbank wil zien en fotograferen is geen probleem, maar wat als dat er 2000 per dag zijn? Lastige en confronterende vragen.. Ik ga i.i.g. eens speuren bij rewilding, dank voor de tip !
Erik Ruiterman
Dank je voor je reactie Hans. De balans waar je naar verwijst is natuurlijk belangrijk. Maar als we ‘meer natuur’ laten ontstaan, kunnen er ook meer mensen van genieten zonder dat de druk teveel doorslaat. Rewilding Europe richt zich onder meer op het verbinden van vele kleine natuurgebieden tot grote gebieden die zichzelf in evenwicht kunnen gaan houden. Vind ik een interessante gedachte…benieuwd wat jij van het gedachtengoed (én het daadwerkelijk handelen) van Rewilding Europe vindt.