Eendje om over na te denken!

Daar zit je dan bij -2^o Celsius aan de waterkant, te kijken naar een fraai eendje dat je zelden ziet in Nederland en waarmee het wereldwijd niet best gesteld is. Terwijl omwille van het lage standpunt mijn billen langzaam vastvriezen aan het steigertje, fotografeer ik een groepje kuif- en tafeleendjes. In dat groepje zwemt ook één witoogeendje. En dat is de reden dat ik om 5.45 uur ben opgestaan zodat ik bij zonsopkomst ter plekke kan zijn.

Dit witoogeendje is prachtig van kleur, warm kastanjebruin, of naar de smaak van de Engelsen roestkleuring (vandaar Ferruginous Duck), met een opvallend wit oog. Een mannetje dus. De Nederlandse naam is wat dat betreft slecht gekozen want de vrouwtjes hebben een donker oog, de focus lag bij het bedenken van een toepasselijke naam voor deze soort duidelijk op de man. Ook niets nieuws onder de zon, we worden nog steeds regelmatig gewezen op het stelselmatig achterstellen van de dames ten opzichte van de heren… 😳

Net als de mannelijke kuif- en tafeleendjes in de groep probeert het witoogeendje indruk te maken op de dames door zijn kop regelmatig achterover te gooien en zijn borst op te bollen. Het is tenslotte alweer maart dus de hormonen beginnen op te spelen. Maar waar het groepje ook vrouwelijke kuif- en tafeleendjes telt, zit er voor de witoogeend geen passende ega bij…voor hem geen sex in het verschiet! Gefrustreerd valt hij soms uit naar de mannelijke kuif- en tafeleendjes maar die raken niet echt onder de indruk van hem.

Het vinden van een geschikte partner wordt steeds moeilijker voor deze eend. De populatie neemt af en de soort prijkt inmiddels op de IUCN rode lijst als ‘gevoelig’. Voor de afname van de soort kunnen wij mensen ons op de borst slaan. We vernielen het leefgebied op tal van manieren. En de eendjes die het ondanks dat toch redden knallen we uit de lucht tijdens het jachtseizoen.

Misschien is het de hoogste tijd dat we hetgeen ik tijdens mijn Rewilding Training Tourism heb geleerd nog meer in de praktijk gaan brengen. Meer land beschikbaar stellen voor verwildering en de natuur de ruimte geven om zichzelf te herstellen. Ik ben vóór!

De betekenis van wildere bossen, inclusief natuurlijke populaties wilde dieren, is enorm voor zowel dieren als mensen! Natuurlijke bossen dragen op grote schaal bij aan het opvangen én opslaan van CO₂, vormen de voedingsbodem voor het herstel van de biodiversiteit en bieden ons mensen de kans om weer te genieten van natuur, iets wat bewezen bijdraagt aan ons welzijn. Op natuur georiënteerd toerisme stimuleert economische groei in de buitengebieden en biedt jagers en vissers mogelijkheden om op een duurzame manier in de natuur actief te zijn.

Gelukkig zien we op verschillende plekken dat duurzaam omgaan met natuur loont. Dankzij beschermende maatregelen gaat het met sommige diersoorten de laatste tijd beter. Bevers en otters hebben onze opgeschoonde waterwegen herontdekt en doen het goed. Ook de spraakmakende wolf vaart wel bij alle bescherming die hij heeft gekregen, ook al is nog niet iedereen overtuigd van het belang van de wolf in de natuur…ook in de ‘onze’.

Maar wat hebben deze soorten er aan als we hen toestaan om in aantal te groeien zonder dat we hen veilige corridors bieden die de leefgebieden met elkaar verbinden. Nu wordt één op de drie otters platgereden tijdens de zoektocht naar een nieuw territorium. En de eerste doodgereden wolf op de Veluwe is wat mij betreft hét dieptepunt van de afgelopen week. We hebben nog grote stappen te zetten, zowel nationaal als internationaal.

Gelukkig mogen we binnenkort weer naar de stembus en kunnen we samen zorgen voor een duidelijk voelbare duw in de goede richting! 😉