Kill your darlings!

Soms zit alles mee: de zon schijnt, je loopt lekker buiten en voelt je goed, je maakt honderden foto’s en voor de verandering blijven de vogels ook nog eens zitten. En precies op die mooie bemoste takjes waar je ze graag op ziet. Je komt in een flow, bent niet meer te stoppen, dit is je dag, nu gaat het gebeuren!

Klik-klik-klik-klik ratelt de camera en voor je het weet is je kaartje vol. Dat je ondertussen 12 km rondwandelt met zo’n 10 kilo op je schouder gaat volledig aan je voorbij…je zweeft van de ene naar de andere locatie, niets houdt je tegen. Met in je hoofd allemaal fantastische foto’s ga je voldaan naar huis om de foto’s in te laden. En wat blijkt…het zijn inderdaad prachtige foto’s geworden. Mooie lichtval, goed scherp en precies zoals je ze had willen maken. Wat kan je nu nog gebeuren…..helemaal top toch?

Maar zo’n succesvolle dag heeft ook een keerzijde. Want wat moet je in vredesnaam met honderden geslaagde foto’s? Al die foto’s op je website zetten is voor mij geen optie. Enkele foto’s per soort is wat mij betreft meer dan genoeg, het moet wel een beetje afwisselend blijven voor diegenen die de moeite nemen om zo nu en dan mijn site te bezoeken…die wil ik niet afschrikken met 100 foto’s van dezelfde vogel op een rij. Dan zou ik er zelf ook snel klaar mee zijn.

Dus moet je gaan kiezen, moet je bepalen welke foto’s je online gaat zetten en vooral welke niet. En dat laatste is niet eenvoudig, zeker niet als er veel geslaagde foto’s zijn. Je kijkt diverse keren alle foto’s door en begint te selecteren. Natuurlijk selecteer je er in eerste instantie veel te veel. “Maar ze zijn ook zo mooi!” houd je jezelf voor…soms moet je jezelf een beetje kietelen. Ronde na ronde dringen de dilemma’s zich aan je op: als je die ene kiest, dan kan die andere niet want die lijkt teveel op die ene. Maar die andere is een van je favorieten en die wil je eigenlijk niet kwijt. Je voelt je als een vrouw in een kledingzaak met vijf schitterende jurken in het pashokje. Op zo’n moment komt het er op aan en rest je slechts één ding:

Kill your darlings   !

Met pijn in je hart haal je de ene na de andere “darling” uit je selectie totdat een acceptabel aantal foto’s resteert die bij elkaar ook nog eens een mooi beeld opleveren. Die worden vervolgens bewerkt en gaan online, in de hoop dat ze je bezoekers ertoe overhalen om je site vaker te bezoeken en misschien zelfs een keer een reactie achter te laten (een beetje feedback is niet alleen leuk maar natuurlijk ook leerzaam ).

En je darlings? Die blijven nog even op je computer staan, je kijkt er nog eens naar, in een enkel geval besluit je na een tijdje er toch nog een te wisselen, maar uiteindelijk belanden ze in de digitale prullenbak.

…maar goed dat je een backup hebt gemaakt voordat ie geleegd wordt…