Voorpret

Het is inmiddels zomertijd, maar miezerige Paas-regen dwarrelt neer in de tuin, de pantoffeltjes zitten nog aan mijn voeten en van enig voorjaar is weinig te merken. De weekenden zijn al weken grijs en grauw, mijn camera staat stof te vangen en ik slaap tegenwoordig uit. Het moet niet gekker worden, ik begin het uitslapen al bijna lekker te vinden! Gelukkig ligt ‘A birdwatching guide to Lesvos’ naast me op de bank, dus als ik eindelijk wakker ben en enkele bakkies koffie met een sigaretje tot me heb genomen, besef ik dat ik binnenkort op vakantie ga naar Λέσβος oftewel Lesbos. Voor mij mijn eerste trip naar Griekenland. Ben benieuwd, ik kook thuis inmiddels met Griekse olijfolie om een beetje in de sfeer te komen en de feta is niet aan te slepen.

En als je dan toch een tikkie chagrijnig op de bank zit, kan je je mooi eens verdiepen in je vakantiebestemming. Zo weet ik inmiddels dat Lesbos al een beschaving kent sinds het bronzen tijdperk en door de eeuwen heen onderdeel heeft uitgemaakt van het Macedonische, het Romeinse, het Byzantijnse en het Ottomaanse Rijk. En dat het eiland pas sinds 1914 onderdeel is van Griekenland. Het is dan ook niet zomaar een eiland…

Homerus noemde Lesbos bijna 3000 jaar geleden al in zijn epos over de Trojaanse oorlog: de Ilias, waarover in 2004 nog de spectaculair film ‘Troy’ is gemaakt met in de hoofdrol Brad Pitt als Achilles. Deze snelvoetige afstammeling van Zeus werd volgens de Romeinse dichter Statius direct na zijn geboorte door zijn moeder ondergedompeld in het water van de Styx – een rivier in  het onderaardse dodenrijk van Hades, een broer van Zeus die bij de verdeling van de macht over de wereld aan het kortste strootje had getrokken en zo de heerser over de onderwereld werd– om hem onkwetsbaar te maken. Helaas had moeders hem tijdens het onderdompelen bij zijn hiel vastgehouden, waardoor zijn hiel de magische werking van het bad had gemist… We hebben in de film kunnen zien wat hiervan de gevolgen waren  .

En de op Lesbos geboren ‘zoetzingende’ dichteres Sappho, die rond 600 voor Christus in haar gedichten op klaarblijkelijk aangename wijze de sfeer van intimiteit tussen dames wist te beschrijven, wordt verantwoordelijk geacht voor de aantrekkelijkheid van dit eiland in bepaalde, naar dit eiland vernoemde dameskringen . Het ruim 1600 vierkante kilometer grote, groene eiland in de Egeïsche zee, zo’n acht kilometer voor de Turkse kust, kent in die zin dan ook een interessant cultuurhistorisch verleden.

Maar de echte reden dat we daar heen gaan zijn natuurlijk de zon en het strand zodat onze dames ten volle van hun vakantie kunnen genieten. Want ook daar staat het eiland bekend om: zon, zee, relaxen en lekker eten. Welke man gunt dat zijn meisje nu niet op haar vakantie. En dat het eiland volgens zeggen vergeven is van de vogels is natuurlijk bijzaak, maar de heren nemen voor de zekerheid wel de camera’s mee  .

Met deze gedachte in het achterhoofd eten en drinken we ons door de sombere weekenden heen…het zal niet lang meer duren!